Kulturni aspekt srednjovjekovne Bosne prevashodno je najzanimljiviji zbog bosanskih nadgrobnih spomenika – stećaka. Međutim, bosanska kulturna misao nije bila zaokupljena samo stećcima, već i svojim slobodnim vremenom, životnim provodom, kako kod vlastele tako i kod običnog bosanskog srednjovjekovnog puka. Bosanski kraljevi te plemstvo, održavali su žive veze sa Ugarskom i Dubrovnikom. Njima su dodjeljivana odlikovanja, učestvovali su na skupovima evropskih vladara, viteškim turnirima gdje su se pojavljivali u skupocjenoj odjeći, opremi, oružju i držanju. Takve posjete često su obilježene i skupocjenim poklonima, pa su tako Dubrovčani poklanjali svilu, tkaninu, mariniranu ribu, što dovoljno pokazuje koliko su Bošnjani bili cijenjeni. Takvi sastanci utjecali su i na razvoj muzičkog života u Bosni, jer je muzika bila i tada neizostavni segment svakog skupa.
Muzička umjetnost je, paralelno i u svjetovnom i u duhovnom pogledu, ispunjavala život srednjovjekovne Bosne. Njen jači utjecaj otpočeo je obrazovanjem krupnih velmoža – Kosača, Pavlovića i Zatonosovića, krajem XIV i početkom XV stoljeća. Oni su nastojali da u svojim dvorovima stvore takav muzički ambijent koji je mogao parirati vladarskoj kući Kotromanića. S time u vezi Bosna sve više prihvaća srednjovjekovni ritersko – dvorski kulturni aspekt, koji je bio karakterističan za ostatak srednjovjekovne Evrope. Kraljevi i velmože počinju da budu okruženi dvorskim kancelarima i diplomatima, kao i muzičarima zbog svoje zabave i razonode. Za energičan muzički život u Bosni znamo iz odluka vijeća Dubrovačke republike, koja je bosanske muzičare darovala novcem, tkaninom i drugim poklonima, prilikom gostovanja u Dubrovniku, naročito na dan Sv. Vlaha. U Dubrovniku su boravili muzičari sa dvora Kotromanića i vlastele Kosača, Pavlovića i Zlatonosovića, čiji je odnos sa Dubrovnikom uvijek bio dobar. Tako se spominju piffari (frulaši), sonatoresi (trubači), compagnatoresi (gajdaši), gnacharini (dobošari) i lautarii (flautisti). Najveći domet su dostigli muzičari hercega Stjepana Vukčića Kosače. U njegovom testamentu od 5. juna 1466. godine spominje se i “jedan organić s cjev-mi od srebra”, male ručne orgulje (portativ) – jedan od najsloženijih muzičkih instrumenata, koji je bio veoma popularan u ostatku Evrope. Najrašireniji muzički instrument su bile gusle. U Dubrovačkim dokumentima muzičari su išli uvijek uz ime velmože kojem su pripadali tako da se može zaključiti da je bila riječ o veoma profesionalnim artistima, čija je umjetnost bila vezana za velmožin dvor i muzičke kapele. U izvorima ne zatičemo vijesti o ženskim članovima, tako da je moguće da su muzičari isključivo bili muškarci. Pored domaćih muzičara, bosanske dvorove su često znali posjećivati i dubrovački, koji su dolazili na poziv bosanske vlastele ili su bili slani od strane dubrovačke vlade kako bi učestvovali u svadbarskim svečanostima ili kako bi pridobili naklonost za neki važan politički i ekonomski poduhvat između Bosne i Dubrovnika. Za razliku od bosanskih, među dubrovačkim muzičarima spominju se i žene – frulašice.
Muzičari nisu zabavljali samo vlastelu, nego se sreću i po srednjovjekovnim bosanskim gradovima tokom XV stoljeća. Poznata su nam imena dvojice bosanskih muzičara Radivoja Grubačevića i Vukosava Kukovića, koji su bili frulaši i živjeli su tokom XV stoljeća. Tada je u gradovima pod utjecajem dubrovačkih trgovaca i njemačkih rudara Sasa, stasalo jedno novo građansko društvo koje je željelo da okusi život zapadne Evrope, pa shodno tome, željeli su i novi vid zabave kojeg su vidjeli u muzici. Što se tiče muzike na selu, ona nam je u većoj mjeri nepoznati ali se predpostavlja da se muziciralo i pjevalo na svadbama, zimskim posjedima, poljskim radovima i sl.
Uporedo sa muzikom, na dvorovima vladara i plemstva, te u gradovima i na selu, pojavljuje se i duhovna muzika kao dio liturgijskih obreda u bogomoljama različitih vjeropispovijedi. Ona je u pravoslavnim i katoličkim crkvama, manastirima i samostanima, te kapelama plemićkih dvorova odgovarala duhu onovremene crkvene muzike. Muzičko stvaralaštvo Crkve bosanske je još jedna u nizu nepoznanica.
