Odlukom Berlinskog kongresa 1878. godine Bosne i Hercegovina je predata na upravu Austrougarskoj. Porta je pristala na tu odluku, ali ne i Bošnjaci. Uskoro će doći do općeg rata između austrougarske vojske i narodne vojske BiH. Zauzimanje prostora sjeveroistočne Bosne povjereno je XX pješadijskoj diviziji generala Saparija, jačine 16 071 vojnika i 41 topa. Nakon kraćeg otpora u Gračanici, XX divizija austrougarske vojske se 8. avgusta nađe pred Tuzlom. Međutim prije Saparija u Tuzlu je stigao pljevaljski muftija Mehmed Vehbi Šemsekadić, koji je 7. avgusta stigao u Vlasenicu gdje se sa odredom od 300 ljuti uputio prema Tuzli. U borbi za Tuzlu koja je trajala tokom 8. i 9. avgusta Bošnjaci su nanijeli težak poraz austrougarskoj armiji koja se povukla prema Gračanici. Prilikom povlačenja narodna vojska ih je dodatno “dokusurila” i u Gračanici tokom 12. i 13. avgusta, tako da se austrougarska vojska 15. avgusta povukla prema Doboju. Hrabri branioci su još 40 dana pružali otpor okupacionoj armiji pa je Tuzla pala tek 22. septembra, kada su u nju ušla dva korpusa austrougarske vojske.
