Luka Vladisavić je rođen 1664. godine u vlastelinskoj porodici bogatog hercegovačkog trgovca Luke Vladisavića u blizini Gacka. Kada je porodica Čengić napala njihove posjede, Sava se sa ocem preselio u Dubrovnik, dok je njegov brat Duka prešao u Trebinje. Preseljenjem u Dubrovnik svom prezimenu je dodao Raguzinski, po međunarodnom nazivu za Duborvnik – Raguza, jer se nadao da će time brže stupiti u kontakt sa ruskim diplomatama što mu je i bio glavni cilj. Zbog izuzetno dobrog finansijskog položaja otac ga upisuje u prestižnu katoličku jezuitsku školu, a u Dubrovniku je proučavao pomorstvo, poslije čega odlazi na školovanje u Veneciju, gdje pručavao filozofiju, pravo, trgovinu i pomorske nauke, a zatim u Francusku i Španiju. Autor je niza pamfleta koji se bave “oslobađanjem slavenskih zemalja od osmanske okupacije”.
Kao trgovac se zatim upućuje u Istanbul i nastavlja svoje putovanje. Jeruzalemski patrijarh Dositelj ga preporučuje ruskim ministrima vansjkih poslova Jemelju Ukrajincevu i Vasiliju Galicinu od kojih preuzima tajne misije. Tajnim zadacima uspijeva da pribavi tekstove mirovnih ugovora između Osmanskog carstva i evropskih država (Venecije, Francuske, Engleske i Austrije). Ugovori su doprinjeli sklapanju povoljnih mirova Rusije sa Osmanskim carstvom, a njemu je otvoren put do dvora poznatog ruskog cara Petra Velikog kojeg je upoznao u Azovu 1702. godine. Kao odličan poznavalac osmanske vanjske politike i unutrašnjih prilika u carstvu, učestvovao je u formiranju prve ruske tajne službe. Smatra se da je prvi veliki obavještajni posao Save Vladisavića državni udar u Osmanskom carstvu kada je svrgnut sultan Mustafa II 1703. godine. Poslije kraćeg boravka u Moskvi, gdje je prodao veću količinu krzna, vraća se u Istanbul gdje zaključuje savez sa knezom Moldavije te mir sa sultanom na Prutu. Povratkom iz Istanbula ruskom caru donosi “Tajni opis Crnog mora po obalama i po putevima i po utvrđenjima i po vojnim bazama”, koji je do tada Rusima bio nepoznat. Zbog zasluga od Petra Velikog dobija posjede u današnjoj Ukrajini, a 1709. godine ga poziva da mu se pridruži na dvoru. Od ruskog cara dobio je na poklon i dvorac u Moskvi i pravo na slobodnu trgovinu narednih deset godina. Povelja mu je ubrzo produžena na neodređeno vrijeme.
Sava Vladisavić je sebe u to vrijeme nazivao Ilirom. Pomagao je srpske ustanike u Crnoj Gori i Moldavce u borbi protiv Osmanskog carstva. Bio je veliki zagovornik ratova protiv Osmanlija na što je često nagovarao ruskog cara Petra Velikog, smatrajući da “Balkan treba što prije osloboditi od turskog jarma” i da je Rusija dovoljno moćna da preuzme prevlast nad Balkanom. Od 1716. do 1722. godine radio je kao ruski predstavnik u Rimu, gdje je radio na održavanju veza između Rusije i pape Klementa I, a ujedno i nabavci rijetkih umjetnina za dvor Petra Velikog u Petrogradu. Poznat je po kupovini asortimana mramornih statua koje su ukrasile ljetnu baštu carskog dvora u Petrogradu.
Ruski car ga 1725. godine šalje u Kinu da se zauzme u pregovorima između kineske dinastije Qing i Rusije. Iste godine od nove ruske carice Katarine dobija titulu grofa. Njegovim zalaganjem dolazi do Kijatskog sporazuma 1728. godine koji je i danas važeći sporazum o razgraničenju između Rusije i Kine. Uvidjevši njegovu sposobnost kineski car ga angažuje da izradi sveobuhvatan projekat finansijskih reformi Qing dinastije. Njegovim posredovanje nastala je i prva pravoslavna crkva u Pekingu, zbog čega je od ruskog cara Petra II odlikovan ordenom Aleksandra Nevskog. Po Kini je obavio niz tajnih putovanja i 1729. godine u Rusiju donio tajne dokumente “Tajni opis Kine po obalama i po putevima i po utvrđenjima i po vojnim bazama” i “Tajne informacije o snazi i stanju kineske države”. Izvještaj o Kini stvarao je godinama prelazeći hiljade kilometara na konjima i kamilama, ploveći jedrenjacima i hodajući pješice. Njegovim zaslugama iscrtana je 6 000 kilometara duga današnja granica između Rusije i Kine.
Posljednje godine života je proveo u Petrogradu gdje umire 1738. godine. U njegovu čast, a po nalogu Vlade Rusije, 2009. godine podignuta su tri spomenika. Identične bronzane figure grofa Save postavljene su u rodnom Gacku, Sankt Peterburgu i Sremskim Karlovcima, gdje je slao najveću pomoć.
