Nakon što su prognani iz Portugala i Španije, 1492. godine, Jevreji su svoj nov dom pronašli u Osmanskom carstvu, odnosno i na prostoru današnje Bosne i Hercegovine. U Sarajevu su 1550. godine formirali i svoju prvu zajednicu, a nedugo zatim i pogrebno društvo. Bavili su se uglavnom trgovinom, obrtom, farmacijom i ljekarstvom. Vremenom su napredovali pa je prema izvorima zabilježeno da je do sredine XIX stoljeća svaki sarajevski doktor bio Jevrej. Dolaskom jevreja BiH je postala bogata i za jedan novi jezik – judeoespanol koji su koristili bosanski Jevreji i koji je bio u upotrebi sve do početka Drugog svjetskog rata.
Lagodan život Jevreja u BiH prekinut je pred početak i u toku Drugog svjetskog rata. Prema dostupnim podacima, tokom Drugog svjetskog rata, stradalo je blizu 70% Jevreja BiH. Prije Drugog svjetskog rata, sve do 1929. godine vlast monarhističke Jugoslavije se nije miješala u rad jevrejskih vjerskih općina. Zakon o vjerskoj zajednici Jevreja u Kraljevini Jugoslaviji donesen je 14. decembra 1929. godine, a osnova mu je bila da ne određuje samo odnos države prema vjerskoj zajednici, nego propisuje unutrašnja uređenje jevrejske vjerske zajednice i ukida tradicionalnu samoupravnost jevrejskih općina. Nastojeći da se približi nacističkoj Njemačkoj i time izbjegne ratnu katastrofu, jugoslavenska vlast počinje sa diskriminacijom Jevreja. Početak antijevrejske propagande je krenuo u novinama, a zatim su političari sve češće nastupali protiv Jevreja. Vlada je 5. oktobra 1940. godine donijela dvije uredbe diskriminatorskog karaktera. Prva je bila Uredba o mjerama koje se odnose na Jevreje u pogledu obavljanja radnje s predmetima ljudske ishrane, a druga Uredba o upisu lica jevrejskog porijekla za učenike univerziteta i drugih visokih škola.
Napadom Njemačke na Jugoslaviju i proglašnjem Nezavisne države Hrvatske 10. aprila 1941. godine, BiH postaje dijelom nove države. Rješavanje “židovskog pitanja” prepušteno je ustaškim vlastima na čelu sa Antom Pavelićem. Već 30. aprila ustaška država stvara zakonsku podlogu za diskriminaciju i masovne progone. Donosi se zakon o rasnoj pripadnosti po kojem je određeno koji građanin je arijevskog porijekla, a ko su Jevreji i koja su njihova prava. Dana 2. maja donosena je nova zakonska odredba u kojoj je stajalo: “U hrvatskom narodu žive kao manjine dvije rasne zajednice, koje se po svojim rasnim komponentama bitno razlikuju od hrvatskog naroda. Jedna na socijalno visokom stupnju – Židovi, a druga na niskom socijalnom stupnju – Cigani.” Ustaške vlasti postavljaju Srećka Bujasa da se “stara” o Jevrejskoj zajednici u Sarajevu i općenito o Jevrejima BiH. Iako je bilo niz protesta protiv diskriminacije Jevreja, počela je pljačka, paljevina i konfiskacija njihove imovine. Jevrejima je naređeno da nose žutu zvijezdu, organiziraju se deportacije na prisilni rad, svi Jevreji su se morali registrovati i kupiti žutu oznaku. Već u prvim danima nova vlast je deportovala oko 5 000 bosanskih Jevreja. U konačnici do kraja rata ubijeno je 10 000 od ukupno 14 000 bosanskih Jevreja, koliko ih je bilo prije početka rata. Brojni bosanski Jevreji su najčešće skončavali u koncentracionim logorima Stara Gradiška i Jasenovac, dok su žene i djeca bivali deportovani u Đakovo, i tamo uglavnom umirali od tifusa. I u Bosni se nalazio jedan sabirni centar za Jevreje, Kruščica kod Travnika. Među stradalim Jevrejima BiH, nekoliko je i uglednih građana poput Linde Papo – prve žene pisca drama na Balkanu, Marcela Šnajdera – poznatog filozofa i matematičara, Morica Levia, Danijela Ozme itd. Oni koji su preživjeli uglavnom su svoj spas našli bježeći preko Mostara u Dalmaciju, iz razloga jer je taj teritorij bio pod kontrolom italijanske vojske gdje nije bilo holokausta.
Sužbeni memorijalni centar za stradanje Jevreja u Drugom svjetskom ratu “Vad Yashem” priznao je nekoliko bosanskohercegovačkih građana koji su dali doprinos u spašavanju Jevreja. Među najpoznatijim su Derviš i Servet Korkuk. Derviš je bio kustos sarajevskog Zemaljskog muzeja, čuven po spašavanju Hagade. “Vad Yashem” je imenovao 47 građana BiH, koji su spašavali Jevreje. Istakli su se još i: porodica Kapetanović iz Bosanskog Novog, Olga Kuković, Adam Til, Ratomir Deletis.
