U nedostatku ljudstva na frontu Vojska Republike Srpske je, uz podršku Srbije, dovodila i uključivala u borbena dejstva i strane plaćenike. Na osnovu raspoloživih podataka pouzdano se može utvrditi da je agresor imao veliku podršku dobrovoljaca iz Ukrajine, Grčke, Bugarske, Rumunije a naročito iz Rusije. Angažman stranaca u jedinice VRS išao je preko Biroa Republike Srpske u Beogradu, kojim je rukovodio Vojislav Šešelj i major Jovan Đogo. Ovaj drugi je posebno bio zadužen za vojna pitanja i interese kolaboracionističke vojske, uključujući i prihvat doborovoljaca iz Savezne Republike Jugoslavije i drugih istočnoevropskih zemalja, te na kraju njihovo upućivanje u Bosnu i Hercegovinu. Iz navedenog Biroa strani plaćenici su bili upućivani, uglavnom, u Glavni štab VRS, na adresu majora Miće Grubora, koji je vršio dužnost načelnika personalne uprave GŠ VRS, odakle su dalje upućivani u korpuse a zatim i brigade, a među brigadama koja je imala najveći broj dobrovoljaca je 1. sarajevska brigada Sarajevsko – romanijskog korpusa VRS i odred “Beli orlovi”.
Kada je VRS poduzela odlučujući napad na Jajce, krajem oktobra 1992. godine, među poginulim agresorskim vojnicima evidencija VRS je navela i devet vojnika, državljanina Rusije, Ukrajine i Rumunije. Ranije, tokom borbi, branitelji Jajca su zarobili jednog Ukrajinca, koji je u iskazu naveo da je na ratište angažovan preko jedne specijalizirane agencije u Beogradu, te da je on od iste agencije, nakon ulaska u Jajce sa 15 svojih prijatelja, trebao dobiti 3 000 njemačkih maraka. Slične izjave su dali i rumunski državljani koji su zarobljeni na Stupu u septembru 1992. godine. Sredinom 1992. godine u redovima srpskih “dobrovoljačkih jedinica” na području Ilijaša, pod komandom Ratka Adžića, djelovale su i vojne formacije iz Ukrajine. Polovinom novembra 1992. godine stigao je i novi kontigent dobrovoljaca: 600 Rumuna na Ozren i 200 Rusa u Vogošću. Plaćenici iz Rumunije, Rusije i Ukrajine učestvovali su i u napadu na brdo Žuč, u novembru iste godine. Među stranim dobrovoljcima posebno se istakao Sergej Viktor Suharov iz Rusije, koji se borio u redovima 2. lake pješadijske brigade pod komandom majora Bore Antelja. U drugoj polovini januara 1993. godine na Žuč je stigla jedinica sa oko 200 Rusa, dok je istovremeno na Ilidžu stigao odred Ukrajinaca, a u Zvornik i grupa od 17 ruskih specijalaca, koji su odatle prebačeni u rejon Srebrenice gdje je u jeku bila žestoka srpska ofanziva. Prvi ruski dobrovoljački odred je formiran u septembru 1992. godine u Trebinju, a komandant je bio ruski marinac Valerij Vlasenko. Odred je učestvovao u borbama na hercegovačkom i goraždanskom ratištu. Nakon što je ukinut, krajem godine, formiran je Drugi odred u Višegradu. Ovim odredom je komandovao Aleksandar Muharev.
Početkom 1993. godine, prema različitim svjedočenjima na bosanskohercegovačkom ratištu je učestvovalo i do 2 500 dobrovoljaca, dok je kroz čitav rat kroz razne odrede prošlo malo manje od 10 000 dobrovoljaca. U januaru 1993. godine formiran je i prvi kozački odred u Višegradu. Komandant kozačke jedinice formirane u sklopu Ruskog dobrovoljačkog odreda, Mihail Viktorović, poginuo je u junu 1993. godine kod Goražda. U tom trenutku na planini Majevici nalazilo se njih 150. Tokom velike srpske ofanzive na Teočak, polovinom marta 1993. godine, ruski dobrovoljci su bili angažirani kao artiljerci. Tokom srpske ofanzive na Olovo, srpska propaganda je navodila da dolazi oko 2 000 ruskih plaćenika kako bi olakšali borbena dejstva. Borci Armije Republike Bosne i Hercegovine su preko radio prijenosa uspjeli da registruju ime potporučnika Bikova koji je u VRS postao komandir tenka, zatim ime specijalca Igoar Vasiljevića Guskova koji je obučavao specijalne jedinice VRS u Bijeljini. Kasnije je bio angažiran u borbama protiv 5. korpusa ARBiH na Grabežu i Bihaću. U borbama na pravcu Lončari – Orašje učestvovao je i odred ruskih specijalaca, pod komandom Mihaila Posthimanova. Prilikom napada na područje Orašja i Gradačca, početkom marta 1993. godine u srpskoj jedinici sastavljenoj od oko 400 vojnika učestvovalo je i 10 ruskih specijalaca. Ruski specijalci su uzeli učešće i u napadima na Trebević, Vrbanja most i Stupsko brdo, na području grada Sarajeva. U novembru 1993. godine na brdima iznad Sarajeva, kod Jevrejskog groblja, formiran je i Treći ruski odred, pod komandom Aleksandara Škrabova. Nakon pogibije Škrabova u junu 1994. godine odred je rasformiran, a većina odreda je prešla u jedinicu “Beli vukovi”.
Nakon 1993. godine, na osnovu arhivske građe, jasno je da je znatno opala podrška stranih plaćenika VRS, iako se u agresorskim redovima i dalje nalazio veliki broj Rusa. Komanda Sarajevsko – romanijskog korpusa u oktobru 1994. godine navodi imena Romana Mališeva, Jurija Šarapova i Denisa Kvarcova, koji su učestvovali u napadu na Moševačko brdo. Naredne godine, u jeku ofanzive na Srebrenicu, od 6. do 11. jula 1995. godine, stigla je i grupa ruskih i grčkih dobrovoljaca. Nema podataka da su grčki dobrovoljci i učestvovali u samoj ofanzivi na Srebrenicu, ali se pouzdano zna da se grupa njih slikala sa grčkim zastavama u Srebrenici nakon njezinog pada. Sam grčki dobrovoljački odred u sastavu Drinskog korpusa VRS osnovan je u martu 1995. godine. Među grčkim dobrovoljcima koji su učestvovali u borbenim dejstvima protiv ARBiH poznata su imena dvojice: Antonija i Kiriakosa.
Danas se ne može sa sigurnošću reći koliki je broj stranih plaćenika stradao tokom agresije na BiH. Poznato je da je stradalo oko 50-tak ruskih dobrovoljaca. Njih deset je od vlasti RS-a dobilo medalju za hrabrost “Gavrilo Princip”. Ruskim dobrovoljcima je podignuto i nekoliko spomenika i spomen ploča, od kojih je najpoznatiji onaj u Višegradu na kojem su ispisana imena 37 poginulih ruskih dobrovoljaca.
