Jedan od koordinatora i neposrednog organizatora formiranja i naoružavanja srpskih paravojnih formacija na tlu Bosne i Hercegovine bio je i Savez komunista – Pokret za Jugoslaviju (SK – PJ) i njegov Narodni front. Naime, riječ je o političkoj partiji, koja je, nakon propasti jugoslavenske komunističke organizacije, linijom komandovanja okupila oficire i građanska lica na službi u Jugoslavenskoj narodnoj armiji, kao i značajan broj boračkih organizacija iz perioda Drugog svjetskog rata, Saveza rezervnih vojnih starješina, deklarisanih Jugoslavena i svih onih koji su, zapravo, podržavali politiku Slobodana Miloševića i bili spremni da oružanom borbom spase Jugoslaviju. Obzirom da je SK – PJ okupljala, uglavnom pripadnike JNA, time je zapravo činila paravojnu formaciju pod komandom JNA, odnosno produženu ruku JNA. Partija je svoj najveći angažman imala u neposrednoj saradnji sa vojnim rukovodstvom Socijalističke federativne republike Jugoslavije i vojnim i političkim vrhom Srbije i Crne gore, na način da je formirala posebne vojne jedinice, koje su se odmah stavile pod nadležnost komande JNA. Ta činjenica pokazuje da je SK – PJ direktno učestvovala u planiranju, pripremanju i izvođenju agresije na Republiku Bosnu i Hercegovinu. U tim aktivnostima naročito su se isticali general Stevan Mirković i penzionisani pukovnik Budimir Đorđić.
Djelatnost SK – PJ na formiranju, organizaciji i naoružavanju vojnih formacija, posebno je bila evidentna na prostoru Bosanske krajine, dijelova Semberije i Posavine, te Dobojske regije. Regionalni odbor SK – PJ, na području Bosanske krajine, u saradnji sa pojedinim članovima Saveza udruženja boraca narodnooslobodilačkog rata – SUBNOR-a, a zatim sa bivšim logorašima i penzionisanim oficirima JNA, angažira u svoju vojnu formaciju 5 150 lica, koja se direktno stavljaju pod komandu JNA. Odbor SK – PJ je 15. januara 1992. godine dostavio dopis Jugoslavenskom odboru SK – PJ, da im obezbijedi isti broj cijevi kako bi naoružali svoje pripadnike. Općinski odbor SK – PJ na prostoru Modriče, sa predsjednikom Vojom Radiškovićem, koji se aktivno uključio u pripremu agresije na R BiH, okupio je 445 lica. Za njih je 20. marta 1992. godine zatražio potrebno naoružanje i opremu, od čega 500 automatskih i poluautomatskih pušaka sa odgovarajućom municijom. Spiskovi su pravljeni i na prostoru Doboja i Teslića. Na tim spiskovima lica su prijavljena kao “dobrovoljci” za popunu ratnih jedinica JNA, u čemu je svoj doprinos dao i SK – PJ.
JNA je naoružavala pripadnike i simpatizere SK – PJ na cijelom prostoru R BiH, gdje je god bio izražen njezin velikosrpski karakter. Oni su to naoružanje, koje im je izdašno dijelila Srbija, koristili u agresiji na R BiH i zločinima nad nenaoružanim bošnjačkim i hrvatskim stanovništvom. Među pripadnicima SK – PJ bio je i izvjestan broj neposrednih izvršilaca velikosrpskog nacionalizma. Tako su, primjera radi, pripadnici SK – PJ iz sela Vranjak, Dugo Polje, Botajica i Miloševac, zajedno sa pripadnicima JNA i drugih srpskih paravojnih formacija, 3. maja 1992. godine učestvovali u osvajačkom pohodu na Modriču. Gavro Drinić iz rukovodstva SK – PJ, raniji načelnik policije u Modriči, ušao je u grad sa šest transportera i zauzeo Radio, zgradu Skupštine općine, Stanicu milicije i dr. Predrag Lasica, čelnik paljanskog odbora SK – PJ, učestvovao je u zločinima nad Bošnjacima Pala.
