Odlukom Berlinskog kongresa 1878. godine, Bosna i Hercegovina je data na upravu Austrougarskoj. Stanovnici BiH, uglavnom Bošnjaci i manjim dijelom Srbi, se nisu složili sa takvom odlukom te odlučiše pružiti otpor austrougarskoj agresiji.
Glavnina austrougarske vojske je 29. jula prešla rijeku Savu i nakon niza teških borbi, 17. avgusta stigla pred Sarajevo, dok su direktne borbe otpočele u ranim jutarnjim satima 19. avgusta. Sarajlije su pružile odlučan otpor osvajačkoj vojsci, a naročit pečat toj borbi su dale sarajevske junakinje, koje su zajedno sa svojim muževima, očevima, sinovima, braćom i komšijama branile svoj grad i domovinu.
Mnoge su izašle na ulicu i zajedno sa jačim polom branile grad. Habibu Agić, nakon što je ubila jednog austrijskog vojnika, su nožem teško izboli neprijateljski vojnici. Ipak, uspjela je izliječit i živjeti sve do 1934. godine. Sevdija Handžić, je upucala austrijskog oficira kako bi osvetila svog brata koji je poginuo u borbama.
Junaštvom se istakla i djevojka sa prezimenom Dreka koja je na Koševu mučena, nakon što je ubila nekoliko austrijskih vojnika. Izvjesna Kada Preljević se istakla tako što je, obučena u mušku odjeću, nosila municiju braniocima grada na Bakije.
U mjestu Žabljak su Habiba Bulbulović i Nura Hadžiomerović u zasjedi uhvatile nekoliko neprijateljskih vojnika i likvidirale ih. Brojne, poput Nure Porče, Hasnije Pite, Fatime Džipa, Alije Koredžije, Paše Agamehine i drugih, su zbrinjavale ranjenike i obavljale druge zadatke koji su bili u funkciji odbrane. Ipak, trostruko nadjačani u ljudstvu branioci Sarajeva su 19. avgusta u 16 sati posustali, čime je skršen i posljednji otpor grada.
