Gradačac je jedna od prvih opština, ne računajući opštine Podrinja i Bosanske krajine, u kojoj se rat rasplamsao punim intenzitetom. Već u ljeto 1992. godine došlo je do niza oskudnih bitki za ovu općinu. Teško ratno ljeto nastavilo se kroz cijelu jesen i zimu. Padom Bosanskog Broda i Jajca u oktobru, dodatno je ojačao pritisak na Gradačac jer su padom navedenih gradova oslobođene značajne snage Vojske Republike Srpske koje su mogle biti usmjerene na ovaj dio ratišta. Zauzimanje Gradačca bio je jedan od prioriteta VRS jer bi njegovim padom došlo do proširenja nužno neophodnog koridora koji je spajao teritorij Bosne i Hercegovine koji je bio pod srpskom kontrolom i susjednu Srbiju. Nakon što je propao pokušaj zauzimanja grada uz masovnu upotrebu artiljerije, avijacije i tenkovskih jedinica, srpska strana se odlučuje da posegne za posljednjim adutom – oklopnim vozom.
Borci 107. brdske brigade iz Gradačca potpomognuti drugim jedinicama 2. korpusa Armije Republike Bosne i Hercegovine dobili su dojavu od prislušnog centra brigade da se sprema žestok napad agresora uz upotrebu oklopnog voza koji bi trebao ući u Gradačac. Zbog toga iz Komande brigade stiže naredba da se u dubini izvrši demontaža pruge ispred linije odbrane brigade, jer su izvađeni pragovi za uređenje zaklona za odbranu u Okanovićima i Bjeljevini. U međuvremenu, srpska strana je koristeći vremenske neprilike (magla i kiša) uspjela popraviti prugu u dužini od 500 metara ispred linije odbrane 107. brigade.
U jutarnjim satima 22. oktobra 1992. godine, počinje jak artiljerijski i pješadijski napad na linije odbrane 107. brigade na pravcu Lukavac Gornji (Kamenik) – Hasanbašići, Vida I i II – Požarike – Sibovac. Cilj napada bio je prikrivanje stvarnih namjera ofanzive. Odmah nako toga uslijedio je snažan pješadijski napad na pravcu Ledenice Donje – Požarike (zahvat komunikacije Čardak – Gradačac). Za pješadijom je iz pravca Modriče išao i oklopni voz obložen gumom, kojeg je činila lokomotiva sa pet vagona. Prema dostupnim podacima na njemu su se nalazili PAT-ovi, PAM-ovi, minobacači 60 i 82 mm, protivoklopne raketa “maljutka”, kao i ogromne zalihe municije, hrane i drugog MTS-a. Uz navedeno na vozu se nalazilo Istureno komandno mjesto sa preko 150 pripadnika VRS. Stvarna njegova namjera je bila da probije linije odbrane branilaca i prodre u Industrijsku zonu, te tako udari sa leđa snagama odbrane grada na potezu Požarike – Srednjoškolski centar – Vida.
Tog momenta nastupila je borba prsa u prsa na širem dijelu fronta, sa težištem na Čardakov put. Odlučujuću ulogu u zaustavljanju voza imala je Protuoklopna grupa (POG) iz sastava 107. brigade i 109. dobojske brigade, koje su preciznim pogocima uspjele izbaciti voz i šina, ali i tenkovska jedinica 107. brigade koja je sa četiri pancirna projektila neutralisala vatrena dejstva sa voza. Istovremeno sa djelovanjem tenkova i POG-a djelovale su i minobacačke baterije 120 mm 107. brigade sa oruđila LPA, koje su u potpunosti eliminisale dejstvo i posadu oklopnog voza. Ipak, agresorske jedinice su imale određene uspjehe na prvavcu Čardačkog puta, ali intervencijom 7. bataljona brigade i čete Požarike na čelu sa Topčagić Huseinom branioci su uspješno vratili izgubljene položaje u jutarnjim satima 23. oktobra i prešli u kontraofanzivu. U toj borbi zaplijenjen je oklopni voz, kao i ogromne količine opreme i naoružanja. Između ostalog, zaplijenjena su 2 komada “Boforsa”, PAT 20/3 – 4 komada, 2 pulta “maljutki” sa 11 raketa, “Browing” – 6 komada, minobacač 82 mm – 2 komada, minobacač 60 mm – 2 komda, 900 komada granata 40 mm, nekoliko desetina hiljada raznih kalibara municije, agregat i velika količina intendentske opreme.
Bila je to ogromna pobjeda branioca Gradačca a prema svjedočenju komandanta 107. gradačačke brigade Ivana Mijačevića “u vozu je bilo više municije nego što je tada bilo u skladištu 2. korpusa ARBiH”.
Do kraja oktobra 1992. godine snage odbrane Gradačca izvode niz diverzantskih akcija u rejonu Jesenica i Vida i tom prilikom neutrališu desetine srpskih boraca. Uništena je i cisterna za vodu kod Srednjoškolskog centra a zarobljena su i dva neprijateljska vojnika. Istovremeno vršena su i borbena dejstva u rejonu Huskića i Liporašća ali bez značajnijih uspjeha.
Težak poraz kojeg je agresor doživio trebalo je iskoristiti, pogotovo jer su sada i jedinice 107. brigade, uslijed zarobljavanja značajnih sredstava bile u mogućnosti izvest ozbiljniju oslobodilačku akciju. Zbog toga Komanda brigade priprema izvođenje opširne akcije na zapadnom dijelu gradačačkog ratišta, kodnog imena “Zapad 92”.
Za ovu akciju uključene su raspoložive interventne jedinice 107. brigade i snage podrške. Nosilac aktivnosti priprema, planiranja i izvođenja dejstva bila je Komanda 7. bataljona uz saglasnost Komande 107. brigade. Cilj akcije bilo je oslobađanje naseljenih mjesta Jesenica, Rajska, Donje Krečane, Novalići, Osmanovići i Vida I, kao i zemljišnih objekata Hodžino brdo, Milića brdo, Vis (tt. 380), Mali vis (k. 333), Kostino brdo tt. 296 (Tabla) i Džidića brdo, kao i stvoriti uslove za daljni prodor u dubinu neprijateljske teritorije.
Prvi borbeni ešalon sastava 7. bataljona i dijelova 1., 5. i 6. bataljona jačine 300 boraca imao je zadatak da izvrši proboj kroz p/k agresora i izbije na liniju: Hodžino brdo – Tupalića brdo – Rajsko brdo – Vis (tt. 380) – Mali vis (k.333) – Kostino brdo – tt. 296 (Tabla) – Džidića brdo.
Drugi borbeni ešalon sastava: dijelovi jedinica 1., 4., 5. i 6. bataljona, kao i dio Modričke čete, ukupne jačine 700 boraca imao je zadatak eksploatacije uspjeha, zaposijedanje i utvrđivanje dostignute linije.
Snage i sredstva podrške sačinjavalo je ljudstvo iz sastava minobacačke baterije 120 mm, baterije PVO, jedinice VBR, tenkovske jedinice i jedinice navodećih raketa kao i BVG. Veliku podršku akciji pružila je i dalekometna artiljerija iz sastava 4. OZ HVO Orašja.
U 10 sati 7. decembra 1992. godine, po slaboj vidljivosti i susnježici, otpočeo je silovit napad branilaca Gradačca na agresorske položaje na frontu širine oko 8 kilometara, lijevo Tubićka – desno Kostino brdo. Uslijed loših vremenskih prilika neprijateljska artiljerija nije imala ozbiljnijeg efekta. Zamisao operacije je bila sljedeća: sa tri udarne grupe izvršiti napad u rejonu Hodžinog brda, te time vezati sve interventne snage neprijatelja te time prikriti glavni pravac napada. Na glavnom pravcu napada Rajska – Gornje Krečane trebalo je izvršiti proboj u rejonima Crno brdo (zaseok Malinovići). Duga brazda za zadatkom uvezivanja snaga i uvođenja 2. borbenog ešalona. Na pomoćnim pravcima napadalo se linijom Ploča – Tupalića brdo – Milića brdo i zaseok Hasanbašići – Kostino brdo – Novalići. Na tom pravcu trebao se izvršiti proboj i uvezati se sa snagama na glavnom pravcu te obezbijediti uvođenje 2. borbenog ešalona. Nakon što bi se ovladalo objektom Kostino brdo u borbu bi bila uključena četa Vida I sa zadatkom proboja na pravcu Vida – Popovača – Novalići. Linije odbrane činila je 43. motorizovana brigada, koja se smatrala uz 16. krajišku motorizovanu brigadu najelitnijom jedinicom VRS.
Po otpočinjanju napada izvršen je proboj u rejonu Tubićke kako je bilo i planirano. U daljem toku borbenih dejstava izvršen je proboj jedinica 2. korpusa ARBiH iz sastava čete Lukavac u rejonu Donje Krečane (zaseok Pebići). Obzirom na stečene uslove, na ovom pravcu je izvršen proboj prije nego na glavnom pravcu što se pokazalo veoma dobrim, jer je tako unesena velika panika i pometnja u srpskim redovima. Potpuno rasulo nastupilo je probojem snaga ARBiH na glavnom pravcu napada. Ovakav razvoj situacije iskorišten je kako bi se izvršio manevar i pregrupisanje branilaca Gradačca na pravcu Ploča – Tupalići brdo na glavni pravac napada zbog što bolje eksploatacije jedinica 2. korpusa ARBiH. VRS je pokušala napad kod Srednjoškolskog centra, ali i pored artiljerijske podrške te djelovanja avijace, nije uspjela pomaći liniju prema gradu.
Ponesene uspjehom, jedinice 2. korpusa ARBiH prešle su u potpuno gonjenje neprijatelja, u koje su se uključile i ostale jedinice iz sastava 1., 4., 5. i 6. bataljona 107. brigade. Ofanziva je okončana 11. decembra 1992. godine u 16 sati, na liniji Milića brdo – Koceljevačko brdo – Bjelike – zaseok Petrovići – Novalići – Osmanovići – Njiverica – Srednjoškolski centar, nakon čega se pristupilo utvrđivanju novodostignutih linija. U silovitom naletu jedinica 2. korpusa ARBiH predvođenih 107. gradačačkom brigadom oslobođena su tri sela Vida, Novalići i Donje Krečane. Tokom navedene akcije oslobođeno je oko 20 km2 teritorije uključujući i sela: Jesenica, Rajska, Donje Krečane, dio Novalića, Vida I i Njiverica. Uspješnom akcijom smanjen je pritisak na Gradačac, a stekli su se uvjeti i za izvođenje novih ofanzivnih akcija. Žrtve VRS nisu poznate, a u akciji je zaplijenjeno 150 pušaka, više PAM-ova i PAT-ova, te ručnih bacača raketa. Zarobljena su četiri pripadnika VRS. Značajan doprinos akciji dali su i borci IDO “Živiničke ose”, koja je dala veliki doprinos u borbi za Gornje Krečane, Novaliće i koti 234. Gubici na strani ARBiH su bili 7 poginulih i 25 ranjenih boraca.
Naredbom Štaba Vrhovne Komande Oružanih snaga Republike BiH pov. broj 13/201-7 od 15. aprila 1993. godine 107. brigadi iz Gradačca je dodijeljen naziv “viteška”, za naročito ispoljene zasluge u odbrani Republike BiH, zaštiti građana, iskazanoj hrabrosti, odlučnosti i požrtvovanosti u izvršavanju borbenih i drugih zadataka, kao i ostvarenim ukupnim rezultatima u borbi protiv agresora. Time je od preko stotinu brigada koliko je kroz rat imala ARBiH 107. gradačačka brigada ostala upisana u historiji BiH kao prva brigada ARBiH sa počasnim nazivom “viteška”.
