Pretpostavlja se da Bosna i Hercegovina ima zalihe nafte koje su u stanju da zadovolje državne potrebe za narednih trideset godina. Potraga za naftom u BiH traje još od vremena austrougarske uprave, 1889. godine i u periodu do 1915. godine, izbušene su tri bušotine i tada je prvi puta registrirana pojava nafte na našim prostorima.
U drugom periodu, koji obuhvata vrijeme Kraljevine Jugoslavije, od 1929. do 1941. godine izbušene su 44 bušotine, dubine od 50 do 2 025 metara. Tada je otkriveno malo ležište nafte, urađeno je šest eksploatacijskih bušotina i proizvedeno je oko 1 000 tona nafte.
U trećem periodu, koji obuhvata period Socijalističke Jugoslavije, od 1948. do 1961. godine izbušeno je 45 bušotina, dubine od 250 do 1 750 metara. Tada je istražen prostor tuzlanskog bazena, Posavine i Semberije. U četvrtom periodu od 1963. do 1973. godine izbušene su četiri bušotine, dubine između 1 200 i 4 200 metara. Tada je istražen prostor sjeverne Bosne te središnji i vanjski Dinaridi.
Najozbiljniji projekat je poduzet 1973. godine, kada se nafta istraživala u dva različita projekta “Sjeverna Bosna” i “Dinaridi”. Nosilac instraživanja je bio “Energoinvest”, a finansijer Rafinerija Bosanski Brod. Ipak, projekat “Sjeverna Bosna” nikada nije do kraja realizovan, dok projekat “Dinaridi” nikada nije makeo sa početne tačke.
Krajem komunističke Jugoslavije, 1989. godine, američka firma AMOCO ulaže oko 12 miliona dolara te samostalno učestvuje u novom projektu istraživanja nafte na prostoru BiH. Projekat će biti aktuelan sve do izbijanja rata u BiH 1992. godine.
U tri godine obrađena je i analizirana baza podataka AMOCO-a u Hjustonu, te je ustanovljeno da postoje velika nalazišta nafte u okolini Trebinja, Stoca, Nevesinja i Mostara, kao i jedna “mega struktura” kod Drežnice, sa velikim zalihama na dubini od 6 000 metara. U vrijeme ratnih dana AMOCO je ponudio “ugovor o podjeli proizvodnje” na 35 godina, ali on nikada nije zaživio.
